Vandaag genieten we nog even extra van de vrije dag...morgen gaat Erik aan de slag in Villach. Eerst lekker ons zondagsontbijt genoten, daarna geskyped met mijn ouders, even weer bijgekletst!
Toen heb ik boven van de keuken in het appartement een foto gemaakt en ook van de slaapbank/sofa en van een paar enorme luidsprekers. Die staan op Willhaben inmiddels en de luidsprekers worden volgend weekend al opgehaald! Een mevrouw heeft vanmorgen de loodzare krukken en stoel opgehaald en gisteren is dus de hometrainer al afgehaald. Allemaal blije mensen! Zo komen wij ook van de 'rommel' af en hoeven we het niet zelf af te voeren, handig dus!
Vanmiddag zijn we even het stukje bos achter ons huis ingelopen, kijken of we konden traceren waar de waterval van vorige week vandaan is gekomen, maar daar is niet echt iets aanwijsbaars voor te vinden...we zien wel het platte gras waar het water overheen is gegaan, maar verder geen raars. Het stukje bos is behoorlijk verwilderd, veel brandnetels en jonge boompjes die een poging doen om tussen de grote bomen, die de zon weg halen, te groeien. We hebben ons een pad gebaand, met knipscharen op zak...de jongens hebben nu een soort ronde die ze zelf verder kunnen 'schoon' maken door te snoeien, het is een leuk stuk speelbos!
Erik heeft in een stuk, direct achter onze heg, iets gecreëerd waar we hout kunnen verzamelen voor de winter...sprokkelhout is er voldoende, maar we moeten nog ergens anders hout vandaan halen, zodat we in de winter ook langere tijd op hout kunnen stoken (er zit een systeem in het huis, waarmee je op hout de centrale verwarming warm kunt krijgen).
Morgen gaat Erik dus aan het werk, hij kan zich om 8.00u melden bij de ''Chef'', zoals hij genoemd wordt en dan worden er even een paar papieren in orde gemaakt...hahaha, niks geen moeilijk gedoe, maar toch voelt het wel raar...je hebt nu gewoon niets vaststaan, nergens staat dat hij er werkelijk een baan heeft...het is nu volledig op vertrouwen...ach, daar raak je ook wel aan gewend, want dat is tenslotte ook wat we doen met dit huis...we hebben nog steeds niets gekocht en we wonen hier toch maar 'gewoon'...
Ik weet eigenlijk niet eens of ik al geschreven heb, dat we Andy (Andreas), de broer van Udo, al hebben ontmoet...even nakijken...ik heb niets gevonden, dus dat zal dan wel niet!
Ik geloof ongeveer twee weken geleden, toen ging mijn telefoon en toen had ik dus Andy aan de telefoon! Ik dacht eerst dat ik Udo eraan had, want hij heeft dezelfde stem. Hij vroeg of het allemaal gelukt was en dat hij die dag, voor een paar dagen in Bad Bleiberg bij Martin en Ingrid zou logeren. Ik heb hem gelijk uitgenodigd om te komen, zodat we kennis konden maken en daar verheugde hij zich op!
Op die zaterdagmiddag stond hij voor de deur. Ik dacht, naar de stem weg, dat ik een kopie van Udo zou zien...een typische Oostenrijker met gebruinde huid, donkere haren en een grote zonnebril, hahahaha, niet dus! Andy is volledig het tegenovergestelde! Een kop kleiner, vrij lichte haren, een bleke huid...maar wel heel hartelijk...voor Erik had hij een traytje bier, voor mij een fles Prosecco en voor de jongens ieder een eigen grote zak colaflesjes-snoep...
We hebben op het balkon gezeten en kennis gemaakt, verhalen verteld over hoe alles ging, verhalen van vroeger van Andy en Udo gehoord, van de buurt en de omgeving. Het bleek dat alle mail die ik naar Udo gestuurd had, ook allemaal doorgestuurd zijn naar hem, dus hij had wel enig idee van wie wij zijn, maar hij wilde ons graag leren kennen! Andy is, zeg maar, de serieuse van de broers. We hebben het gehad over de koop van het huis, dat dat pas kan, zodra Erik een baan heeft (dat wist hij natuurlijk al), maar daar hoeven we ons niet druk om te maken...het maakte hem niet uit wanneer we het uiteindelijk zouden kopen, hij was allang blij dat wij erin wonen...en dat meende hij, dat kon ik gewoon aan zijn gezicht zien. Hij vond het fijn, dat er al het één en ander aan het huis gedaan was en dat er was op het balkon hing...zoals vroeger...
Oostenrijkers zijn wat sneller aanrakerig en omhelserig (correct woord?), dus toen Andy wegging, omhelsde hij mij en gaf Erik een stevige handdruk. Een dag later, toen we met Eriks ouders een eindje aan het wandelen waren, toen kwam hij ons toevallig, met zijn neef, achterop rijden...hij stapte uit, brede lach op zijn gezicht en zei: ''Hahaaaaa, schon wieder Küssen...kom her!!'' En een dikke omhelsing volgde, Eriks ouders kregen een hand en hij wenste ons veel plezier en stapte weer in de auto!
Hij is ook nog naar de gemeente geweest, om daar het een en ander te regelen voor ons, wat betreft het water en de Müllgebühr, dus dat loopt nu ook. En zoals ik al zei, hij is de serieuse versie van de twee, want Udo hebben we nog steeds niet gezien sinds we hier wonen!!
We gaan zo lekker barbecueën, ik ruik al het afgebakken stokbrood vanaf hier...hmmmmm...
Morgen komt mijn nicht met haar gezin op de koffie! Ze gaan op vakantie naar Italië en komen op de heenweg langs Villach, dus ze wijken nu iets af en drinken een bak!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten