Steeds als ik denk, dat ik het meeste nu wel voorbereid heb, is er opeens weer genoeg te doen!
Gisteren heb ik een dagje niets in huis gedaan, maar ben ik met de jongens (?gezellig?) boodschappen gaan doen in Hengelo. Normaal zou Erik dat na zijn werk doen, maar hij zou ook al langs de stad voor een vignet en als hij dan ook nog boodschappen zou moeten doen, dan zou het wel erg laat worden. Vandaar dat ik gisterenochtend met de jongens op pad ben gegaan. Handig was wel, dat ik gelijk voor Luuk en Thijs de voeten na kon laten meten, met een handig apparaat waar ze met de huidige schoen een meting doen en het bleek dat beide jongens nog een poos met de huidige schoenen verder kunnen...dat scheelt weer!
Voor Erik een zomerjas gescoord, bij de drogist nog ingeslaan en toen bij de supermarkt de boodschappen gedaan, op de terugweg bij mijn ouders een kop koffie gedronken en toen weer naar huis.
Vanmorgen het huis gepoetst en de spullen die op zolder klaar stonden naar beneden gehaald. In de bijkeuken is het nu dus aardig vol, met boodschappen, bergschoenen, koelbox, campingklapstoeltjes en een tafeltje...zo kunnen we onderweg of ergens in Oostenrijk gewoon lekker relaxed doen!! Voor de jongens heb ik bijna alle kleding al klaarliggen...die van ons doe ik in het weekend wel.
Tevens heb ik ook een brief gemaakt...een brief die je normaal nooit zou willen maken of zou willen schrijven, omdat je er gewoonweg niet over na wilt denken...mijn schoonvader begon erover: ''wat doen jullie met de kinderen als er iets met jullie gebeurd...''
Tja, daar hebben we het weleens over gehad, maar verder ook niet...dit is iets, waar je gewoonweg niet over na wilt denken...bah. Het is natuurlijk wel goed óm erover na te denken en aangezien Erik en ik inderdaad zondag met ons tweeën vertrekken, zou er iets met ons tweeën tegelijkertijd kunnen gebeuren...en dan zijn wij zelf degenen, die een beslissing moeten maken, over de kinderen, niet een opa of een oma. Wij hebben dus veel gepraat, nagedacht, uitgesproken hoe een ieder van ons het voor zich ziet en gelukkig liggen onze gedachtes aardig op één lijn. Inmiddels heb ik alles verwoord in een brief en die zullen wij hier in huis, gewoon op de tafel, achter laten als wij vertrekken. Maar ik ga ervan uit, dat wij de brief weer op zullen bergen, als we weer thuis zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten