zaterdag 9 juni 2012

Tandarts, kinderarts, verjaardag en fietsen...

Donderdagochtend ben ik bij de tandarts geweest, alles is prima, al moet het met een verstandskies niet slechter gaan, dan zal die eruit moeten....ik heb er geen last van, maar er blijkt wel een gaatje in te zitten en blijkbaar doen ze daar bij een verstandskies niets aan. Ik heb voor ons allemaal de gegevens meegekregen, die we bij de tandarts in Oostenrijk weer af kunnen geven, dus dat is nu afgehandeld. Ik heb netjes afscheid genomen bij de tandarts, een leuke man die er ook even de tijd voor nam en het erg jammer vind, dat wij weg gaan.
's Middags met de jongens bij de kinderarts geweest voor de inentingen, ze hebben alles overleefd en mogen over twee weken de tweede inenting tegen teken ophalen. Ook de kinderarts vroeg nog na, of ik zelf dan ook nog mee kwam, die laatste keer, want dan kon hij dan afscheid nemen...de kinderarts is een oudere man, van poolse afkomst. Wij komen al bij hem vanaf dat Jordy geboren is, in Duitland is de kinderarts voor de kinderen ook gelijk de huisarts, dus we hebben de man best leren kennen in de afgelopen (bijna) acht jaar.
Erik zou bij een Marktplaats adverteerder langs gaan, maar aan het begin van de middag kreeg ik een mailtje dat er een 'klant' langs was geweest, die alles gekocht had...dus Erik hoefde niet meer te komen...hmmmm, vaag.

's Avonds kreeg ik via Marktplaats een mailtje van een mevrouw, zij wil mijn fiets graag kopen! Ze biedt het gevraagde bedrag, dus: verkocht! Ze haalt de fiets zaterdag (vandaag dus) op, ze moet er namelijk wel bijna twee uur voor rijden.

Gisteren was mijn vader jarig, dus 's morgens eerst in huis het een en ander gedaan, toen opgefrist, andere kleren aan, de jongens van school gehaald, gegeten en in de auto. Eerst naar de bouwmarkt wat spullen uit de aanbieding opgehaald voor het nieuwe huis, toen langs de drukker 'kaartjes' opgehaald voor het feestje en vervolgens naar mijn vader. Erik kwam vanuit het werk naar mijn ouders. We hebben lekker meegegeten en daarna weer naar huis.

Vanmorgen heeft Erik mijn auto in het dorp geparkeerd op een parkeerplaats bij de grote weg, met een bordje 'zu Verkaufen' erop, kijken of er nu een reactie op komt...via internet loopt het namelijk nog niet, de auto wordt er wel bekeken, maar er heeft nog niemand gereageerd. Bij de supermarkt in het dorp heeft ook nog niemand een briefje met ons telefoonnummer eraf gehaald, dus ook daar nog geen resultaat.

We hadden al geregeld op internet gekeken naar een fiets voor mij. Erik zelf wil het liefst een mountainbike hebben, dus daar hebben we al voor gereageerd via Marktplaats, op een tweedehands, die we eventueel ook weer kunnen 'verhuren' of 'uitlenen' bij het appartement.
Voor een fiets voor mezelf weet ik inmiddels wat ik wil hebben. Ik heb zulke fietsen ook wel op Marktplaats gezien, maar daar vragen ze tweedehands nog steeds behoorlijke bedragen en Erik en ik zijn beide van mening, dat we er dan beter iets meer voor kunnen uitgeven en dan een nieuwe aanschaffen, waar we ook weer heel veel jaren mee verder kunnen (met de huidige fiets hebben we 15 jaar gedaan...). 'Mijn' fiets zal voornamelijk in het dorp gebruikt worden of om er misschien een dorp verder mee te kunnen bijvoorbeeld. Er moet wel een bagagedrager op zitten, flink wat versnellingen om er nog wel iets mee te kunnen. Erik was al bij de fietsenzaak in Bad Bentheim geweest en had een boekje meegenomen, we hebben op internet deze fietsen opgezocht, maar niet goedkoper kunnen vinden op een site. Ik ben dus vanmorgen naar die fietsenzaak gegaan, heb geinformeerd, een stuk door de straat gefietst, een slot erbij gekletst, nog wat van de prijs afgekletst en: gekocht! Zo makkelijk doen we dat dus!! Hahaha, Erik was helemaal verbaasd, toen ik thuiskwam en vertelde dat de fiets besteld is...we hadden er al genoeg over gekletst, ik wist waar ik op moest letten, we vonden het allebei een mooie fiets, nou, dan is het toch goed! Als het goed is, is de fiets er eind volgende week.
Toen ik thuis kwam, zetten de jongens net de kinderfietsjes die we al heel vaak op Marktplaats gezet hebben, aan straat met een bordje 'zu Verkaufen' erop...kijken of die zo verkocht kunnen worden. Ik zat net binnen weer achter de laptop, toen Erik binnen kwam:
''kun je wisselen?'' 
''??''
''Ja, er is een meneer, die koopt de kinderfietsjes en die van mij ook...''
''die van jou? Die wilde je toch bewaren?''
''Met die van mij kan ik in Oostenrijk weinig beginnen, als ik 'm niet ga gebruiken voor woon/werk, dan staat ie alleen maar in de weg, in het dorp kan ik er weinig mee beginnen en goed is ie toch niet meer, dan kan ik beter een goedkope tweedehands Mountainbike op de kop tikken en die daarvoor gaan gebruiken...''
''Tja, daar heb je wel gelijk in...''
Hahahaha, zo gezegd zo gedaan, Eriks fiets en de twee kleine kinderfietsjes zijn verkocht en meegenomen door de meneer!!
Wij doen dus niet zo moeilijk over dit soort beslissingen....

Nu alleen nog afwachten of de mevrouw die mijn fiets wil kopen daadwerkelijk zometeen komt.

donderdag 7 juni 2012

Nog meer inentingen, materiaal en vriendinnen

De inenting van dinsdag heeft wel iets bijwerkingen gegeven, wees niet bang, ik heb geen rare angstaanjagende dromen gehad, maar dinsdagavond werd ik niet helemaal lekker, mijn maag was 'draaierig' en ik kreeg het heel koud...brrrr...echt, in bed had ik het idee dat ik aan het bevriezen was! Voor mijn gevoel vielen mijn voeten er als ijsblokjes af...Gisterochtend bij het opstaan had ik nog geen trek, maar later in de ochtend was alles weer als vanouds!
De huisarts vertelde aan Erik, dat wij nog 'veel' meer inentingen konden krijgen. Zoals verteld, in Duitsland is het de normaalste zaak van de wereld om je elke vijf jaar te laten enten, dus hij had Erik een hele lijst opgesomd en Erik zei dat we het erover zouden hebben. Eerst wilden we het niet doen, we hebben de laatste tien jaar hier ook nooit een inenting gehad, maar ja, het kan natuurlijk ook geen kwaad en wie weet heb je de inentingen ooit 'nodig', om mijn part voor behandelingen in bijvoorbeeld het ziekenhuis die je ooit nog krijgt of misschien zijn ze voor bepaalde operatie's wel verplicht...we weten het niet! Wat we wel weten, is dat we nu voor de inentingen niets hoeven bij te betalen en dat dat in Oostenrijk wel anders is... Ik heb dus gisterenochtend toch maar weer een afspraak gemaakt bij de huisarts voor ons beiden voor volgende week om dan in elk geval de belangrijkste inentingen te krijgen. De assistente vroeg aan de telefoon om welke inenting het moest gaan...''tja, geen idee, we zijn in minstens tien jaar niet geënt, dus dan doe de belangrijkste maar!'' Ze begon te lachen, ''nou, dat wordt dan toch ook wel tijd!'' Haha, zij denkt nu natuurlijk dat we bang zijn voor de prikken, maar nee, wij zijn 'gewoon' nederlanders....

Jordy heeft dinsdag bij de voetbal getrakteerd en daarmee zijn 'voetbalcarrière' in Duitsland ten einde gebracht, hij was er totaal niet rouwig om!

Inmiddels zijn we op het internet aan het 'zoeken' naar materiaal wat we kunnen gebruiken in het huis in Oostenrijk: wastafels, wc-potten, thermosstatische mengkranen, douche-stangen en koppen etc. We houden de folders in de gaten en Erik gaat vanmiddag naar iemand die adverteert op Marktplaats met nieuwe kranen e.d. kijken of daar iets voor ons tussen zit. Erik heeft een lijst klaargemaakt met spullen die we nog hebben en wat we nog nodig hebben, zoals ook verfrollers, gips, kwasten e.d.
We hebben namelijk toch nog ruimte in de vrachtwagen en nu met het internet kun je makkelijk prijzen vergelijken, ook in (of met) Oostenrijk en vandaar dat we besloten hebben om toch het één en ander mee te nemen.

Gisterenmiddag zijn mijn schoonouders geweest. Mijn schoonvader is met de jongens heen fietsen gegaan, zodat het voor mijn schoonmoeder iets rustiger is en dat we ook nog kunnen kletsen...onze kids zijn natuurlijk niet heel stil of rustig, maar mijn schoonvader is waarschijnlijk nog net iets drukker, waardoor er anders amper gekletst kan worden...en nu dus wel: het was gezellig! De jongens hebben opa en oma ook uitgenodigd voor het eten...hahaha, gelukkig had ik een grote schaal lasagne klaargemaakt, dus dat was geen probleem. We hebben ook overlegt over wanneer ze naar Oostenrijk zullen komen en nu komen ze (waarschijnlijk) rond of met Jordy's verjaardag! Met Luuks verjaardag in september zullen mijn ouders er zijn, dus nu hebben zowel Jordy als Luuk in elk geval nog echt bezoek op hun verjaardagen, leuk!!

Na het eten zijn ze naar huis gegaan en heb ik mij snel opgefrist en andere kleren aan gedaan, want twee vriendinnen zouden komen! Vriendinnen die ik al heel erg lang ken, bij de ene heb ik (zijn we later achtergekomen) al kort bij in de klas gezeten in groep 3 (6 jarige leeftijd), voordat ik met mijn ouders verhuisd ben en naar een andere school toe ben gegaan en later op de middelbare school kwamen we weer bij elkaar in de klas! De andere is in groep 4 bij mij in de klas gekomen en ken ik dus al vanaf dat we 7 waren! We spreken elkaar een aantal keer per jaar, af en toe bellen we of 'spreken' we elkaar via Facebook of Hyves.
Gisterenavond zijn ze dus bij mij geweest en het was gezellig en toch ook wel raar....we hebben al 'afscheid' van elkaar genomen, ze komen namelijk niet naar het feestje, omdat we elkaar dan waarschijnlijk toch niet echt kunnen spreken en dat vinden ze erg jammer, vandaar dus dat ze gisterenavond zijn geweest zodat we gewoon gezellig konden kletsen over van alles en nog wat, gewoon gezellig...
Toch moet ik erbij zeggen, dat het niet als een soort afscheid voelde, heel raar, ik weet dat wij elkaar in 'real life' erg lang niet zullen zien, maar toch...ik ben bang dat bij mij dat 'kwartje' pas later zal gaan vallen...

dinsdag 5 juni 2012

Bezichtiging, Impfpas en voetbal

En zo zat de ochtend voller dan gedacht!
Gisterenavond kwam onze verhuurder aan de deur, of er vanochtend om 10.00u een bezichtiging kon plaatsvinden: ''tuurlijk''. Gisteravond dus net even iets 'anders' opgeruimd dan anders, het strijkwerk (wat ik vanmorgen had willen doen) ook maar weggewerkt en vanmorgen, na het wegbrengen van de jongens, de kamers van de jongens snel langs en de bedden netjes gemaakt, om 8.30u snel in de auto naar Bad Bentheim, voor de inenting om 8.40u...pfffff, ik wilde, bij terugkomst het huis nog stofzuigen en de voordeur even poetsen, maar ik zat dus in de wachtkamer...in de hoop dat de assistente de inenting wel zou doen, maar helaas, ik moest toch echt op de dokter zelf wachten. De assistente vroeg mij nog wel naar mijn 'Impfpas'...?...die heb ik niet! Onze jongens wel alledrie, alle inentingen vanaf de geboorte worden daar keurig netjes in bijgehouden, maar voor mezelf? Als Nederlander zijnde ben je niet gewend, dat je, zoals elke Duitse (en waarschijnlijk ook Oostenrijkse), elke vijf jaar standaard een inenting krijgt. Ik heb daar nooit gebruik van gemaakt, want je moet er wel zelf achteraan en ik hoorde hier pas een aantal jaar geleden van.... Ze heeft dus nu, op de valreep, voor mij nog een pas klaargemaakt en het adres netjes open gelaten, zodat ik straks zelf het nieuwe adres kan invullen, het zijn tenslotte internationale passen, dus die blijft geldig. Erik zal vanmiddag dus ook een pas krijgen.
Uiteindelijk om 9.20u was ik aan de beurt...nu zal menig Oostenrijker denken: peanuts! Haha, ik heb al gehoord dat wachttijden bij een arts in Oostenrijk ruim oplopen en de normaalste zaak van de wereld zijn, maar ja, dat stukje is bij mij toch echt Hollands, ik heb een hekel aan wachten! (al weet ik echt wel, dat ik mij daarop zal moeten aanpassen straks...).
Gelukkig hebben we wel een leuke huisarts, dus we hebben nog even gekletst over onze emigratie, ik kreeg de prik en toen was ik klaar. Eind juni kunnen Erik en ik de herhaling ophalen en dan moeten we natuurlijk onze 'Impfpas' meenemen!

Om 9.35u was ik thuis, snel ons eigen bed opgemaakt, schoenenregaaltje in de bijkeuken netjes gemaakt, vaatwasser uitgepakt, met een doek de ergste drek van de voordeur geveegd, met de stofzuiger een half ontbijt onder de tafel weggezogen en toen was het 10.00u en ging de bel....
Een iets ouder stel stond voor de deur, met de verhuurder en de makelaar. De mensen zijn door het hele huis gegaan en ik kreeg zowaar een compliment, dat alles zo netjes was...(haha, toch niet voor niets die moeite gedaan dus!!). De mensen zijn enthousiast en vinden het huis in elk geval mooi, past goed bij hen...bla bla...als ze het doen, dan willen ze in elk geval vóór 1 augustus de sleutel, want half juli hebben ze een sleuteloverdracht, zoals de mevrouw vertelde...ik vind het prima, het liefst mag ze de sleutel op 1 juli hebben, want dat scheelt ons een maand huur...(wij moeten dus officieel tot 1 augustus huur betalen).

Daarna heb ik nog weer het een en ander geregeld voor het feestje (bellen, mailen) en toen was de ochtend alweer voorbij en kon ik de jongens ophalen!

Nu dus aan de blog, Luuk net naar een vriendje gebracht, iets gehaald voor het trakteren bij de voetbal van Jordy. Om 16.45u Luuk weer ophalen en door naar de voetbal om Jordy weg te brengen...voor het laatst naar de voetbal. Jordy heeft de voetbal dus iets eerder opgegeven. Hij had er al een erg lange tijd, volgens Erik en mij, geen zin meer in. Steeds waren er wel smoesjes dat hij 'beter' niet kon gaan. Daar had hij pech, want ook met smoesjes kon hij gewoon naar de voetbal, hij wilde er graag bij, dan ga je ook! De ene keer was het dat het 'bijna' regende, de andere keer voelde Jordy plots een 'verkoudheid' opkomen en vorige week was het omdat de scholen op dinsdag nog vrij waren, hoefde hij volgens hem zelf niet te gaan....wel dus! Toen heb ik Jordy dus die dinsdag maar rechtstreeks gevraagd wat hij nu wil met de voetbal: heb je er nog zin aan of niet! Jordy gaf toe er al een poosje niet zoveel zin meer in te hebben. Hè hè, eindelijk ziet hij het zelf in! Ik heb wel gezegd dat hij vorige week nog naar het Spiel moest gaan, want ze hadden al op hem gerekend en dat hij dan deze week, vandaag, voor het laatst kan gaan en dan gelijk iets meeneemt om te trakteren, als afscheid.
Eerlijk is eerlijk, ik rouw er niet om, wat een gedoe is dat steeds zeg! Twee keer in de week om 17.00 een training tot 18.00u....precies voor ons de etenstijd (Erik komt tegen 17.10u ook thuis en heeft trek, Thijs begint echt moe te worden). Ik moet Jordy er steeds zelf naar toe brengen, want we wonen te ver weg om Jordy er zelf naar toe te laten gaan en de rest van de kindjes wonen allemaal op de boerderijen in de buurt van het veld... voordat Jordy thuis is (opgehaald door Erik) is het vaak al bijna 18.30u, dan nog eten en douchen en wij zelf laat met de boel opruimen....want onder de voetbal is er net te weinig tijd om te kunnen gaan eten (met koken erbij), dat heb ik weleens gedaan, maar dan ben ik dus zelf de hele tijd aan het vliegen...en dan ook in de weekenden nog weer eens Spielen en/of Turnieren...nee, Erik en ik zijn beiden geen voetbalfans en staat niet blerend langs de lijn als zijn of haar kind een bal mist... Sporten vind ik goed, maar dit vind ik persoonlijk teveel van het goede voor die kleintjes, vooral met drie kids (en eentje met handbal en de ander met zwemles...). Het is goed zo, in Oostenrijk zien we wel weer verder.

maandag 4 juni 2012

De volgende ronde

Nog net even tijd voor een blog, ik moet over een kwartier de jongens alweer ophalen!
Vorige week aan het eind van de week, had ik even geen zin meer in telefoontjes naar de laatste instanties...maar nu, na een redelijk rustig weekend, heb ik er weer zin aan en ben vanmorgen dan ook al flink aan de slag geweest!
Eerst begonnen met het beddegoed afhalen, wassen, drogen en tussen alles door wat strijkwerk wegwerken (ligt nu nog een hele stapel te wachten...). Toen heb ik de kinderarts gebeld en gevraagd vanaf welke datum Luuk weer een inenting mag hebben (hij heeft er een paar weken geleden nog één gehad) en dit blijkt vanaf 7 juni het geval te zijn. Ik heb dus gelijk voor donderdagmiddag een afspraak gemaakt: dan krijgen ze alledrie de eerste inenting tegen teken. Ik vertel ze dit maar niet, want toen ik het uitgelegd heb, dát ze (en ook wij) nog een inenting zouden krijgen tegen teken en waarom, toen riep Thijs als eerste: ''Oh, maar dan ga ik gewoon niet naar Oostenrijk verhuizen, dan hoef ik ook niet...''. Tja...hij dacht even na en kwam toen met een volgende oplossing: ''Maar dan ga ik in Oostenrijk gewoon nooit in het bos, dan krijg ik nu ook geen prik...'. Toen Erik dus die middag in huis kwam, rende hij gelijk naar Erik toe en meldde zijn besluit...Erik keek mij vragend aan, dus ik vertelde van de teken-inenting, toen snapte hij 'm! Helaas, zo werkt dat dus niet, dus ik heb het er verder maar even bij gelaten. Donderdag zijn ze dus aan de beurt.

Toen heb ik onze huisarts maar even gebeld en gevraagd of Erik en ik nog vóór 1 juli twee inentingen kunnen krijgen, dat kon. Anders moeten we namelijk hier Praxisgebühr (is per kwartaal) betalen per persoon (is hier standaard) en als je dan maar één inenting krijgt en in Oostenrijk gelijk een volgende op moet halen, betaal je daar misschien weer...Ik kan morgenvroeg komen en Erik morgen aan het einde van de middag en de tweede krijgen we dan in de laatste week, net als de jongens. Een derde inenting hoeft pas over (maximaal) een jaar.
Toen de tandarts gebeld voor mezelf, ik kan er donderdagochtend naar toe. Dan heb ik hier nog net mijn jaarlijkse controle gehad en hoef ik in Oostenrijk niet gelijk erachteraan. Hier werken ze namelijk met een systeem en ik weet niet of dat in Oostenrijk voortgezet kan worden. Als je namelijk elk jaar een controle hebt en geen jaar overslaat, dan krijg je na vijf jaar een bepaald percentage korting op verschillende behandelingen (bijv.kronen...) en na tien jaar verhoogd zich het kortingspercentage...ik heb ook gevraagd of ik dan donderdag gelijk van ons allemaal de gegevens mee kan krijgen, de assistente zou het in orde maken!

Ik heb ook gebeld met de beide pensioenfondsen en daar vervolgens per email het nieuwe adres doorgegeven. Het UWV gebeld voor het E301 formulier (geschiedenis van je werkzame verleden). Die van mij kan ik nu al opvragen, maar die van Erik kan pas vier weken voor het einde van het dienstverband...balen, maar ik kan er niets aan veranderen, ik heb het genoteerd en dus kunnen we dat pas aanvragen als we al in Oostenrijk zijn, gelukkig kan het tegenwoordig wel allemaal online (ook het versturen), alleen het ontvangen ervan laat minimaal 6 en maximaal 8 weken op zich wachten....

Belastingdienst ook gebeld. Ze hadden al bericht van de SVB (voor kinderbijslag) ontvangen en daarmee hebben ze ook de datum waarop het kindgebonden budget stopgezet wordt al in het systeem ingevoerd. De zorgtoeslag kon ze telefonisch invoeren en moet daarmee nu ook geregeld zijn, alleen het adres dat moet schriftelijk ingediend worden. Ik heb de brief gelijk in orde gemaakt en na Eriks ondertekening kan deze met de post. Tja en het is nu eenmaal de belastingdienst: het duurt minstens 6 weken voordat de wijziging doorgevoerd zal worden!!

Vanmiddag heeft Luuk weer handbal, eerst nog regelen dat hij met een vriendje weer mee terug kan, want Thijs heeft ook nog zwemles....de dag is dus alweer aardig goed gevuld!!