Bezichtiging, Impfpas en voetbal

En zo zat de ochtend voller dan gedacht!
Gisterenavond kwam onze verhuurder aan de deur, of er vanochtend om 10.00u een bezichtiging kon plaatsvinden: ''tuurlijk''. Gisteravond dus net even iets 'anders' opgeruimd dan anders, het strijkwerk (wat ik vanmorgen had willen doen) ook maar weggewerkt en vanmorgen, na het wegbrengen van de jongens, de kamers van de jongens snel langs en de bedden netjes gemaakt, om 8.30u snel in de auto naar Bad Bentheim, voor de inenting om 8.40u...pfffff, ik wilde, bij terugkomst het huis nog stofzuigen en de voordeur even poetsen, maar ik zat dus in de wachtkamer...in de hoop dat de assistente de inenting wel zou doen, maar helaas, ik moest toch echt op de dokter zelf wachten. De assistente vroeg mij nog wel naar mijn 'Impfpas'...?...die heb ik niet! Onze jongens wel alledrie, alle inentingen vanaf de geboorte worden daar keurig netjes in bijgehouden, maar voor mezelf? Als Nederlander zijnde ben je niet gewend, dat je, zoals elke Duitse (en waarschijnlijk ook Oostenrijkse), elke vijf jaar standaard een inenting krijgt. Ik heb daar nooit gebruik van gemaakt, want je moet er wel zelf achteraan en ik hoorde hier pas een aantal jaar geleden van.... Ze heeft dus nu, op de valreep, voor mij nog een pas klaargemaakt en het adres netjes open gelaten, zodat ik straks zelf het nieuwe adres kan invullen, het zijn tenslotte internationale passen, dus die blijft geldig. Erik zal vanmiddag dus ook een pas krijgen.
Uiteindelijk om 9.20u was ik aan de beurt...nu zal menig Oostenrijker denken: peanuts! Haha, ik heb al gehoord dat wachttijden bij een arts in Oostenrijk ruim oplopen en de normaalste zaak van de wereld zijn, maar ja, dat stukje is bij mij toch echt Hollands, ik heb een hekel aan wachten! (al weet ik echt wel, dat ik mij daarop zal moeten aanpassen straks...).
Gelukkig hebben we wel een leuke huisarts, dus we hebben nog even gekletst over onze emigratie, ik kreeg de prik en toen was ik klaar. Eind juni kunnen Erik en ik de herhaling ophalen en dan moeten we natuurlijk onze 'Impfpas' meenemen!

Om 9.35u was ik thuis, snel ons eigen bed opgemaakt, schoenenregaaltje in de bijkeuken netjes gemaakt, vaatwasser uitgepakt, met een doek de ergste drek van de voordeur geveegd, met de stofzuiger een half ontbijt onder de tafel weggezogen en toen was het 10.00u en ging de bel....
Een iets ouder stel stond voor de deur, met de verhuurder en de makelaar. De mensen zijn door het hele huis gegaan en ik kreeg zowaar een compliment, dat alles zo netjes was...(haha, toch niet voor niets die moeite gedaan dus!!). De mensen zijn enthousiast en vinden het huis in elk geval mooi, past goed bij hen...bla bla...als ze het doen, dan willen ze in elk geval vóór 1 augustus de sleutel, want half juli hebben ze een sleuteloverdracht, zoals de mevrouw vertelde...ik vind het prima, het liefst mag ze de sleutel op 1 juli hebben, want dat scheelt ons een maand huur...(wij moeten dus officieel tot 1 augustus huur betalen).

Daarna heb ik nog weer het een en ander geregeld voor het feestje (bellen, mailen) en toen was de ochtend alweer voorbij en kon ik de jongens ophalen!

Nu dus aan de blog, Luuk net naar een vriendje gebracht, iets gehaald voor het trakteren bij de voetbal van Jordy. Om 16.45u Luuk weer ophalen en door naar de voetbal om Jordy weg te brengen...voor het laatst naar de voetbal. Jordy heeft de voetbal dus iets eerder opgegeven. Hij had er al een erg lange tijd, volgens Erik en mij, geen zin meer in. Steeds waren er wel smoesjes dat hij 'beter' niet kon gaan. Daar had hij pech, want ook met smoesjes kon hij gewoon naar de voetbal, hij wilde er graag bij, dan ga je ook! De ene keer was het dat het 'bijna' regende, de andere keer voelde Jordy plots een 'verkoudheid' opkomen en vorige week was het omdat de scholen op dinsdag nog vrij waren, hoefde hij volgens hem zelf niet te gaan....wel dus! Toen heb ik Jordy dus die dinsdag maar rechtstreeks gevraagd wat hij nu wil met de voetbal: heb je er nog zin aan of niet! Jordy gaf toe er al een poosje niet zoveel zin meer in te hebben. Hè hè, eindelijk ziet hij het zelf in! Ik heb wel gezegd dat hij vorige week nog naar het Spiel moest gaan, want ze hadden al op hem gerekend en dat hij dan deze week, vandaag, voor het laatst kan gaan en dan gelijk iets meeneemt om te trakteren, als afscheid.
Eerlijk is eerlijk, ik rouw er niet om, wat een gedoe is dat steeds zeg! Twee keer in de week om 17.00 een training tot 18.00u....precies voor ons de etenstijd (Erik komt tegen 17.10u ook thuis en heeft trek, Thijs begint echt moe te worden). Ik moet Jordy er steeds zelf naar toe brengen, want we wonen te ver weg om Jordy er zelf naar toe te laten gaan en de rest van de kindjes wonen allemaal op de boerderijen in de buurt van het veld... voordat Jordy thuis is (opgehaald door Erik) is het vaak al bijna 18.30u, dan nog eten en douchen en wij zelf laat met de boel opruimen....want onder de voetbal is er net te weinig tijd om te kunnen gaan eten (met koken erbij), dat heb ik weleens gedaan, maar dan ben ik dus zelf de hele tijd aan het vliegen...en dan ook in de weekenden nog weer eens Spielen en/of Turnieren...nee, Erik en ik zijn beiden geen voetbalfans en staat niet blerend langs de lijn als zijn of haar kind een bal mist... Sporten vind ik goed, maar dit vind ik persoonlijk teveel van het goede voor die kleintjes, vooral met drie kids (en eentje met handbal en de ander met zwemles...). Het is goed zo, in Oostenrijk zien we wel weer verder.