zaterdag 7 april 2012

The day after...

Het eerste nachtje in het eigen huis, dat slaapt natuurlijk weer veel beter, normaal gesproken....maar ik was vanmorgen om 06.15u klaarwakker en kon ook niet meer slapen, om 7.00u ben ik er maar uitgegaan, zo kon Erik nog wel even slapen. Een beetje met de was bezig geweest en toen de mail nagelezen.
Tegen 8.00u was iedereen wakker (al wel eerder, maar tot 8.00u zou het stil zijn en dat is gelukt) vervolgens even lekker geklungeld, weer een normaal ontbijt gehad en toen iedereen in de kleren. Nu is Erik met de kids buiten aan het spelen en ik ben aan het kijken voor een paar boodschappen, maar al snel had ik alle papieren van de laatste dagen alweer voor mijn neus. Een beetje sorteren, wat kan weg, wie moet ik nog bellen en nog even naar het huis in Bad Bleiberg gekeken. Hoe verwarrend kan het zijn, als je zoveel met huizen bezig bent, haha, ik had gisteren als qm voor het huis in Bad Bleiberg opgeschreven dat er 150 zijn...maar dat klopt niet helemaal, het zijn 170qm...ach, toch een beetje verschil. Ik heb zelf een plattegrondje getekend, zodat we er makkelijker op kunnen kijken en ideeën op kunnen doen....het huis zit mij in elk geval heel hoog.... Erik is iets rustiger, maar intussen al wel helemaal met de verbouwing bezig....het is allemaal zo dubbel...pfff...

vrijdag 6 april 2012

Dag 4

Het is inmiddels al dag 5 eigenlijk, het einde van het verhaal, we zijn inmiddels dus weer thuis aanbeland, maar ik zal de dag van gisteren eerst beschrijven!!
We zijn gisteren op tijd opgestaan, hebben om 8 uur eerst geskyped met de kids en opa en oma...toen zagen we Thijs met een enorme dikke lip voor de computer zitten....ik dacht nog heel even: die heeft gesmeerd met een boterham met pasta, maar dat bleek niet het geval... Thijs is weer eens van de fiets gevallen, gelanceerd in de bosjes, met zijn gezicht in de takken....Oma is zich natuurlijk helemaal rot geschrokken, haalde Thijs uit de bosjes, kon takjes verwijderen en toen ging Thijs zijn lip open staan....tijd voor de dokter....eerst bloed deppen, Jordy en Luuk waren ook mee op de fiets, dus die in het gareel gehouden en naar opa gefietst, die net patat wilde bakken...uit die pan, eerst naar de dokter. De huisarts heeft het bekeken en zei: ''daar doe ik niets aan, jullie gaan naar de plastisch chirurg in Almelo''...dus toen oma met Thijs thuis kwam, mocht de patatpan nog steeds niet aan en kon iedereen in de auto naar Almelo...Thijs heeft uiteindelijk twee prikjes gekregen en hechtingen in zijn lip...en nu is de lip dus flink gezwollen! Gelukkig dat Thijs zo'n bikkel is, hij eet inmiddels weer gewoon, speelt, lacht en heeft alleen nog moeite met gewoon drinken, dus dat gaat met een rietje, maar hij heeft energie voor tien!!!! Ben alleen bang, dat hij er wederom dit keer weer niets van heeft geleerd, want opa en oma konden gisteren en vandaag ook de hele tijd blijven waarschuwen, maar hij is nu eenmaal vrij onbenullig...

Zo, dus na de Skype en het ontbijt zijn we in de auto gestapt naar Treffen, naar de gemeente. Ik had inmiddels de mevrouw al een mail gestuurd, dat we er belang hebben bij de woning, maar dit hebben we ook persoonlijk nog even benadrukt. Volgens haar kon het helpen om er met een 'Politiker' over te praten en dus hebben we het nummer van de burgemeester meegekregen....tja, zo werkt dat blijkbaar, om op die manier jezelf te promoten...

Vervolgens zijn we doorgereden naar Bad Bleiberg, om het huis te bezichtigen. Wauw, het is echt een mooi huis, het is van binnen gedateerd, er heeft een oudere man in gewoond en het staat nu een poosje leeg en de twee zonen hebben er geen belang bij, want die wonen beiden verder weg met de familie. De ene zoon (die toevallig bij zijn tante op bezoek was in het dorp) heeft het ons laten zien en kon gelijk van alles uitleggen en vertellen over de 'geschiedenis' van het huis. Er zal dus geschilderd moeten worden, de keuken (van beneden en boven) is oud en waarschijnlijk niet meer helemaal bruikbaar, er zal bijvoorbeeld een laminaatvloer of iets dergelijks gelegd moeten worden, dat soort werk. Verder is de indeling in drie verdiepingen gelijk. Er is een kelder met twee opslagruimtes, een Öl-ruimte, een ruimte van de 'Brenner' en de installaties van de Heizung, de garage en de opgang naar de eerste verdieping van het huis. De voordeur ligt ook wel gewoon op deze verdieping, je kunt dus ook gewoon daar naar binnen. Beneden zijn twee slaapkamers, een woonkamer, een woonkeuken, een Speise, een badkamer en een wc apart. Boven is het precies gelijk...een Zweifamilienhuis dus. Bij elkaar 170 qm, (exclusief de kelder en de zoder). Er zit een 'nieuw' dak op en een aantal Fensters zijn vernieuwd. Je zou kunnen zeggen, dat dit is wat we zoeken, alleen hadden wij ons totaal niet verdiept in Bad Bleiberg...het ligt dus hoog en 13 minuten rijden van Villach, het is er in één woord PRACHTIG wat het dorp betreft, de Volksschule ligt op loopafstand en zit een behoorlijke supermarkt....echt mooi...en nu zijn we dus voor ons eigenlijk 'overbeladen' naar huis vertrokken....onze hersenen krijgen nog geen rust, we gingen voor een huurwoning, maar dit is ook erg mooi, maar het zou toch ook raar zijn, als het gelijk het juiste zou zijn?


Links zie je dus het huis en in het midden van de foto, een vrij groot gebouw
wat verderop, is de Volksschule...


Deze foto is vanaf dezelfde plek genomen, maar dan iets verder naar rechts


nogmaals het huis...
 Oohh, bah, het is nu gewoon nog zó dubbel...de plaats voelt goed, hetzelfde voor mij als bij Treffen, maar ligt het niet té afgelegen? 13 minuten naar Villach en in Villach heb je alles voorhanden.... pffff, we blijven malen....en veel nadenken....gelukkig is de meneer (de zoon van de oude eigenaar) heel vriendelijk en zegt dat we er rustig over na kunnen denken. Als er iemand anders echt interesse heeft, dan zal hij ons bellen...tenminste, dat heeft hij beloofd. AARGGHH...moeilijk hoor...

Met dit gevoel zijn we dus aan de terugreis begonnen, gelukkig met een overnachting in het vooruitzicht. Het was vrij druk onderweg...we hebben bij de Tauernautobahn nog wel even overlegd of we niet nog langs Mieke en Tim zouden gaan in Steiermark, we hebben het ingegeven in de navigatie en het was een goed uur...maar aangezien de redelijke drukte en onze vermoeidheid, hebben we besloten om toch door te rijden...Mieke en Tim, we komen echt bij jullie, maar dan op een keer als we iets meer energie hebben...achteraf was het maar goed, dat we het niet gedaan hebben, want we waren pas tegen 19.00u op ons overnachtingsadres...

Vanmorgen om 8.00u hebben we de reis voortgezet en om 13.15u waren we weer thuis, de auto leeggepakt en toen snel naar de kids....

woensdag 4 april 2012

Dag 3.

Pffffffffff......
Vanmorgen hadden we eerst een afspraak in Villach bij de bank. De meneer heeft ons heel wat uit kunnen leggen en een aantal voorbeeldjes meegegeven voor als wij een lening van een bepaald bedrag zouden nemen, wat dan ons maandbedrag zal zijn. Het werkt in Oostenrijk allemaal echt anders dan in Duitsland, laat staan als in Nederland. Maar goed, wij zijn er echt wat wijzer doorgeworden.
Daarna hadden we een afspraak staan voor een bezichtiging in Villach, we zaten net op een terras voor een kop koffie, toen de meneer van de afspraak belde, hij klonk nogal beroerd, het snot liep volgens mij de telefoon in....hij was duidelijk ziek en moest helaas de afspraak afzeggen, maar hij vond het heel erg en heeft beloofd dat hij vanavond terug zou bellen, in de hoop dat hij morgen misschien de woning kan laten zien. Wij zijn daarop wel naar het woonblok heengereden, zodat we een idee zouden krijgen...en dat hebben we, dat doen we NIET. Het gebouw ziet er van buiten vreselijk uit, het ligt op een heel druk knooppunt en we konden zien om welke woning het ging, omdat er van de makelaar een bordje aan het balkon hing. De onderbuurman was net twee hele glimmende camera's aan het balkon aan het bevestigen, er was bij 'zijn tuin' een heel stuk omheind en daar liep een flinke hond in en we konden elkaar amper verstaan door het verkeerslawaai....

We werden van deze situatie niet echt vrolijk...het gevoel van Villach...het is er gewoonweg niet, de stad Villach voelt voor ons niet goed om er te willen wonen....laat staan voor de kinderen. De school waar de jongens naar toe zouden moeten, bestaat uit minstens 1000 leerlingen...zo groot...dat willen we niet!!!! We hadden nog een afspraak staan, aan het begin van de middag in Villach, voor een woningbezichtiging, maar we hebben overlegd en besloten deze af te bellen...
Villach is erg mooi, om er te winkelen en alles, echt alles zit er...maar niet voor ons om te wonen.

We zijn daarna naar de winkel gegaan, wat brood gehaald en vervolgens naar het Pension en daar hebben we lekker in de zon gezeten en het brood gesmeerd en heerlijk opgegeten. Ik heb nog wat op internet rondgestruind en voor de zoveelste keer de krantjes doorgenomen. Als resultaat hadden we een woning in Spittal, die de moeite waard was om een belletje aan te wagen. De mevrouw nam niet op...
We zijn toen naar Treffen gereden en zijn naar de gemeente gegaan, naar de mevrouw waar ik al een aantal keren mee heb gemaild. De mevrouw was aanwezig en ik stelde me alleen maar voor met naam en ze wist gelijk wie wij waren! Ze reageerde heel spontaan, nam ons mee naar haar kantoor en vertelde dat er helaas nog niets voor ons vrijgekomen was...balen...we hebben verteld wat we in de afgelopen dagen gedaan hebben en dat we inmiddels ook bij kleinere woningen keken als dat ik in de 'Ansuche' vermeld heb. Privat had ze ook niets binnen gekregen, maar 'alleen' een woning aan de Groflacherweg...hetzelfde gebouw waar we ook al een woning van 'aangeboden' hadden gekregen en die vervolgens al weg was aan andere mensen...volgens haar was het te klein, maar wij wilden heel graag de woning bekijken, zodat we zelf konden zien of het te klein zou zijn. We kregen een telefoonnummer mee en hebben afscheid genomen van de mevrouw. Buiten heb ik gelijk het nummer gebeld, een mevrouw nam op en vroeg of ik op een later tijdstip kon terugbellen, ze had nu geen tijd...hmm...

Toen heb ik Twan en Hanny (van Hotel30) opgebeld, of ze tijd hadden. Ze waren net de berg opgereden, maar na de bezichtiging in Treffen (van het koophuis) konden we zeker langskomen. We hadden dus nog tijd over en besloten om dan maar wat rond te rijden en een mooi plekje op te zoeken. Net toen we ergens de berg opreden, belde Twan terug, ze waren alweer op de terugweg en over een kwartier in Treffen...oké, wij draaien ook weer om! Wat later zaten we dus bij Twan en Hanny op de koffie in het hotel...gelijk het hotel bekeken en wauw...het is echt ontzettend mooi....ze zijn nog steeds aan het verfraaien en verbouwen, maar het is echt mooi geworden!!!! Nu weten we tenminste tegen wie we het hebben in de mails en over de telefoon! Het was gezellig en zeker ook weer leerzaam...overal krijg je toch weer dingen te horen waarmee je rekening zou moeten houden...erg handig!
Tegen 16.45u moesten we toch echt weg voor de bezichtiging in Treffen. De makelaar was er al en we hebben een ronde door het huis gemaakt. Eerlijk is eerlijk, de woning viel ons van binnen ontzettend mee, het was best mooi, al zaten er ook wel bijvoorbeeld hele donkere vertrekken in, door alle donkere hout en ook de badkamer was helemaal donker betegeld, maar daar kunnen we best doorheen kijken. Het belangrijkste voor ons was: als wij dit zouden willen kopen, dan moeten we er gasten kunnen ontvangen...er moet dus genoeg ruimte zijn. De ruimte was er wel, maar we hebben wel slaapkamers van boven erbij nodig om voor onszelf genoeg ruimte te hebben, dat zou betekenen dat we zouden moeten uitbouwen om het voor gasten iets te kunnen laten worden...er was namelijk boven wel een keuken en een badkamer, net als beneden...tja en dan het asbest-dak, daar wordt hier niet zo moeilijk over gedaan, ''ach, dat kan nog jaren mee'' als we dit willen saneren, dan zijn we flink wat geld kwijt. De brander van de olie zal ook geen jaren meer meegaan en er zijn nog wel wat andere zaken die op den duur vervangen moeten worden. De prijs kon nog hooguit met 10.000 omlaag, maar verder absoluut niet....dan gaat het dus niet door.

Vervolgens heb ik de mevrouw van de huurwoning in Spittal nog geprobeerd te bellen, ze nam nu wel op, maar toen ze hoorde dat wij drie kinderen hebben, zei ze: ''oh, maar dat neem ik niet...''. Einde verhaal dus.
Toen heb ik de mevrouw van de Groflacherweg in Treffen gebeld...pas vanaf volgende week konden we bezichtigen...ze had het heel druk....ik heb heel vriendelijk uitgelegd hoe het zit voor ons en na heel een heel erg vriendelijk verzoek van mij, ging ze overstag...vanavond om 19.00u konden we het bekijken!!
We zijn eerst weer even naar het Pension gereden, nog even geskyped met mijn schoonouders (jaja, iedereen heeft het opeens voor elkaar!!) en toen zijn we naar de woning gereden. We hebben het bekeken en het heeft inderdaad maar twee slaapkamers, dus ons bed zal in de woonkamer gaan en het is niet heel groot, maar de ligging is Zóveel keer beter dan de woningen die we tot nu toe hebben bekeken...echt helemaal goed en het fijne is ook, zodra we vanmiddag in Treffen uit de auto stapten, voelde het weer helemaal goed...het vervelende is alleen, dat mensen zich op deze woning in kunnen schrijven...het loopt via een Genossenschaft...en degene die het langst ingeschreven staat, zal het eerste recht hebben....nou, dat kon de mevrouw mij al vertellen, dat zijn niet wij...maar de mevrouw die ons het heeft laten zien, heeft gezegd dat we het in elk geval moeten proberen als we het willen hebben, de keuken mag er wat ons betreft in blijven zitten, die is oud, maar wel compleet, volgens haar scheelde dat het genossenschaft ook weer en het kon dan misschien weer in ons voordeel werken...ik heb de mevrouw van de gemeente vanavond al een mail gestuurd dat we geinteresseerd zijn en morgenvroeg willen we er nog weer even naar toe gaan...in de hoop dat de gemeente morgen geopend is op Witte Donderdag.

Daarna zijn we naar Villach gereden om te eten, we hebben bij een Mexicaan gezeten en echt waar: heerlijk gegeten!!!!
We hebben al wat spullen bij elkaar gepakt en ingepakt, morgenvroeg gaan we na het ontbijt hier in elk geval weg, dan eerst naar de gemeente Treffen, dan naar Bad Bleiberg voor de bezichtiging en daarna richting huis...we willen alleen nu wel overnachten onderweg, want onze energie reikt niet meer om de reis zo door naar huis te maken en dan komen we gelijk wat uitgeruster thuis.

Morgen dus geen blog, dat zal waarschijnlijk dit weekend worden....

dinsdag 3 april 2012

Dag 2.

Zo, de tweede dag!
Vanmorgen voor het ontbijt heb ik de mevrouw van de gemeente Zlan gebeld. Gisteren had ik daar dus een telefoonnummer van gekregen van de mevrouw uit Mauth-Brucken. We hebben een afspraak gemaakt voor het einde van de middag, om twee woningen te bekijken in Zlan.
Na het uiterst karige ontbijt (echt waar, 2 soorten vlees, kaas en jam, 2 broodjes p.p. en koffie....), maar dat was maar goed ook, want in dezelfde ruimte staat een enorme kooi met papagaai, er loopt een hond en er is een kat, de ramen potdicht, net als de vitrage...dus Erik had na het ontbijt al rode ogen en begon te snotteren, dus zijn we snel weer naar de kamer gegaan...we hebben de spullen gepakt en ik heb nog naar een meneer gebeld, die een woning in Villach verhuurd en met hem een afspraak voor morgen gemaakt.

We wilden ook graag Bad Bleiberg nog bekijken, we hoorden veel over de plaats, er staan ook verschillende huizen te koop. Het is er een 'Kur-ort', het zit namelijk op een hoogte van ruim 900m (kan er een aantal meters naast zitten) en we waren er nog nooit geweest. De eerste afspraak hadden we toch pas om 13.15u in Villach, dus we zijn vanmorgen naar Bad Bleiberg gereden. Het is een geweldig mooie weg om er naar toe te rijden, het is ook een goede weg, die gedeeltelijk is vernieuwd en ze zijn er ook nog mee bezig en het uitzicht....wauw... We kwamen in Bad Bleiberg aan en ik snapte eigenlijk gelijk dat het er ook een 'Kur-ort' is...het is een hele mooie plaats, bosrijk, je hebt uitzicht op rots-toppen waar nog sneeuw ligt...super. We wisten dat er in elk geval een heel mooi huis te koop zou staan en we hadden van te voren de foto nog even goed bekeken, maar ja, dat is natuurlijk lastig te vinden. We hebben ook dit keer, in het dorp, gewoon twee oudere meneren aangehouden om te vragen hoe het zit, dat er meerdere huizen te koop staan en hoe het is om er te wonen...nou ja, dat liet die ene meneer zich geen twee keer vragen en hij stak van wal...het verhaal zal ik jullie besparen, maar wij waren best wat wijzer. De meneer stuurde ons uiteindelijk naar de gemeente in het dorp en echt waar, vlak voordat we bij de gemeente waren, zagen we het huis staan!!!!!! Ik zal het jullie even laten zien:

Tja, wij vinden dit dus helemaal mooi, in elk geval van buiten....
We zijn daarna naar de gemeente gegaan, om er navraag te doen over dit huis. De mevrouw pakte gelijk het telefoonboek erbij en belde een meneer op, het bleek gelijk de juiste persoon en ik kreeg de telefoon in handen. De meneer was vandaag niet in huis, maar morgen wel weer en dan bel ik hem terug voor een afspraak voor donderdagochtend, dat kon. Een andere mevrouw bij de gemeente kreeg mee over welk huis we het hadden en vroeg ons mee te lopen naar boven, ''dan kan ik wat meer laten zien!'' Ze ging achter haar computer zitten en haalde de grondverdeling van Bad Bleiberg tevoorschijn. Ze kon gelijk vertellen dat dit als Bauland gewidmed was, wat inhoud, dat je er, als je zou willen, nog iets bij naast mag bouwen. Ze heeft ook gekeken of het in een 'Gefahrenzone' lag...hoezo Gefahrenzone? Nou, ze hebben precies aangegeven in welk deel van het dorp er eventueel lawinegevaar zou kunnen zijn. Dit huis valt er in elk geval buiten, nou ja, dat is handig om te weten!

Vervolgens hadden we dus om 13.15u in Villach een afspraak voor een bezichtiging. Deze woning ligt in een woonblok, aan de rand van het centrum van Villach. Er omheen ligt wel wat groen, maar niet zo ontzettend veel, aan de overkant van de straat (waar het woonblok haaks opstaat) liggen scholen en bedrijven en de weg ernaar toe is....tja, een stad. De woning op zich is groot genoeg, het heeft drie slaapkamers, er moet wel iets aan gebeuren (dat is nog niet zo erg)...maar...kijk maar, dit is het:
Het gaat om dit woonblok, dit is vanaf de straat en het gaat om helemaal de achterste woning, het Erdgeschoss, om deze woning:



dit is een foto vanaf de andere kant van de straat, wij staan hier met onze rug naar de scholen...
Dit is eigenlijk niets voor ons...het is gewoon niet zoals wij zijn en zeker niet iets wat wij voor onze kinderen willen....maar het is wel groot genoeg en het zou voor ons dan gaan om een jaar, hooguit twee jaar, want ons doel blijft om iets te willen kopen (mits het wonen in Oostenrijk goed bevalt).

Daarna zijn we nog even langs de woning gereden waar we morgen naar toe gaan...ook dat werden we, van de ligging, niet echt vrolijk, maar morgen zien we de binnenkant.
Toen zijn we doorgereden richting Zlan, waar we later in de middag twee woningen konden bekijken, maar eerst hebben we de auto op een mooie plek neergezet, het gasstelletje achter in de auto gezet en ons een kop koffie gemaakt...heerlijk in de natuur en even alles laten bezinken.


De woningen in Zlan liggen een stuk mooier, wel beide in een woonblok, maar dan veel meer in de vrije natuur, maar ja, beide hebben maar twee slaapkamers en de ene viel gelijk al af doordat er daar absoluut geen mogelijkheid zou zijn om een bed in de woonkamer neer te zetten, gewoonweg was de woonkamer er te klein voor. De andere was heel erg netjes, nette keuken erin, maar ook hier maar twee slaapkamers...er zou een optie zijn om bijvoorbeeld de keuken te verplaatsen naar de woonkamer...daar was namelijk een wateraansluiting (omdat bleek dat de voorlaatste huurder de keuken daar ook heeft gehad) en zo zou dan de keuken een slaapkamer kunnen worden....maar dat is natuurlijk ook niet niks en je haalt je gelijk flink wat werk op de hals...verder heeft Zlan wel een supermarkt en een Volksschule. Haha, de mevrouw van de gemeente was nogal gehaast: ''euh, hebben jullie plaats in de auto? Mooi, dan rijd ik met jullie mee naar de woningen...'' en ze zat al in de auto! Ze bleek voor dezelfde woning nog een bezichting te hebben staan, na ons, maar die mensen heeft ze gewoon achtergelaten met de broer van de vorige huurder!! Wij hadden namelijk volgens haar al lang genoeg gewacht en ze was tenslotte met ons in de auto meegekomen. Terug bij de gemeente heeft ze ons de papieren laten zien van de woning en een kopie meegegeven van de bouwtekening. Toen kwam er een hele vriendelijke meneer binnen lopen, hij gaf ons een hand en kwam erbij om mee te kletsen, hij vroeg waar we vandaan kwamen, waarom we naar Oostenrijk wilden...toen zei de mevrouw opeens: dit is onze burgemeester en hij moet bepalen of jullie de woning kunnen krijgen...maar er zijn ook nu andere mensen voor een bezichtiging, dus ze keek naar de burgemeester en vroeg, waar wij bij zaten, wie volgens hem het beste de woning kon krijgen, zodat wij daar in elk geval zekerheid over zouden hebben!! Tjonge....het andere stel heeft 'maar' één kind en wij drie, dus volgens de burgemeester hadden wij het meeste recht en we kregen ter plaatse voor veertien dagen een optie op de woning!!!!

Voor één dag was dit weer genoeg stof tot nadenken...en het wordt er niet makkelijker op...de één is groot genoeg, maar ligt niet mooi, de andere is eigenlijk te klein, maar ligt een stuk mooier...
Morgen is er weer een dag, met in totaal drie bezichtiging (2 huur en 1 koop) en een afspraak bij de bank om te informeren voor een hypotheek....


Vervolg van dag 1:

Gisterenavond dus geeindigd bij het Bauernhaus....ik had al gezegd, dat we een mevrouw van de gemeente gsproken hebben. De gemeente was natuurlijk al gesloten, maar de 'buurvrouw' die we spraken, zei dat er tot 16.00u altijd iemand in het gebouw aanwezig is, ''gewoon aanbellen!!' Vandaar dat wij dus naar de gemeente zijn gegaan, aan hebben gebeld en zoals de 'buurvrouw' ons verteld, zou vanzelf het raam open gaan..haha, dat klopte! In de eerste instantie vroeg ik haar of ze in Fresach nog huurwoningen hadden...dat kon ze gelijk beantwoorden: ''Nah, Schwer, dat habn wi nit'' (ik doe mijn best op het Oostenrijkse accent, hihi...), toen ik haar vroeg of ze nog koopwoningen/huizen hadden, zei ze, dat ze de deur open zou doen. Ze kwam naar beneden, liet ons binnnen en had al een kaartje van Fresach bij zich. Ze kruiste twee huizen aan, de ene staat nog helemaal niet te koop, maar dat komt en de andere staat al wel te koop. Beide huizen liggen een eind buiten Fresach....op zeker 900m hoogte...Fresach heeft wel een Kindergarten en een Volksschule, maar verder niets, voor bijvoorbeeld de boodschappen of iets, zul je naar Feistritz moeten, onder aan de berg....tja, voor een koophuis op dit moment, denken we toch wel aan iets anders...we hebben haar dus ook geinformeerd naar het Bauernhaus...nou ja, haar reactie had ik dus gisteren al geschreven: ze betwijfeld dus of het überhaupt nog wel bewoonbaar is...

Eerst wilden we toch even naar de huizen rijden, die ze aangekruisd had, maar toen we de weg ernaar toe op gingen, keken we elkaar aan en dachten hetzelfde: dit is niet iets wat we nu zouden gaan kopen, zo'n eind de berg op...we zijn omgedraaid en aangezien we inmiddels dus nog steeds geen koffie hadden gehad (de enige Wirt in het dorp heeft maandag als Ruhetag), zijn we naar beneden gereden, naar Kamering. Op de gok, of Karin en Harry thuis zouden zijn. Karin was thuis! Gastvrij als ze is, konden we gelijk binnen komen, de keuken binnen, zitten en ze heeft koffie gemaakt! Iets later kwam Harry ook thuis, met zijn fiets vanaf het werk! (dat doet Harry al zolang ze hier wonen, het kan dus ECHT). We hebben een poos zitten kletsen, natuurlijk vooral over woningen en huizen. Van Karin had ik een paar weken geleden een telefoonnummer gekregen van iemand in Tragail (bij hen de berg op). Dit is een huis dat staat te koop, maar het is verdeeld in de eigen woning van de meneer en mevrouw en twee huurwoningen erboven, het huis staat in zijn geheel te koop. Ik had daar nog niet naar toe gebeld, omdat ik geen zin had in bijvoorbeeld het toezeggen van een huurwoning en tegen de tijd dat je er bent, dat het huis opeens verkocht is...volgens Karin zou de middelste woning verhuurd zijn, maar het bovenste nog vrij. Tja, nu hebben we niets te verliezen, vandaag nog niets opgeschoten, dus Karin heeft voor ons proberen te bellen, maar de meneer nam niet op. Ze heeft ons uitgelegd waar het staat en een foto uitgeprint. We wilden eigenlijk weg gaan, toen kwam Harry met nog een  idee, iets verderop in Mauth-brucken, staat een heel groot huis, met meedere woningen erin, volgens Harry is er nog wel eens verloop en misschien staat er wel iets leeg. We hebben ook van dit huis de uitleg en een naam meegekregen en zo hebben we afscheid genomen van Harry en Karin en in plaats van iets te gaan eten, zijn we naar dit huis gereden. Het huis hadden we snel gevonden en we liepen er een beetje rond, toen bovenin een balkondeur openging, een mevrouw: of ze ons kon helpen! Nou ja, dat kan vast, wij zoeken een huurwoning en we hebben gehoord dat hier missschien nog iets vrij is....''kom maar boven, zei de mevrouw, ik heb nog iets vrij...'' (?!?!?!)
De deur ging open en we moesten naar de tweede verdieping komen en daar stond de mevrouw ons op te wachten met een sleutel in haar hand. Dit is vrij, ze draaide de sleutel om in het slot, toen zei ik: ''we zijn alleen niet met ons tweetjes...'', ze draaide bij: ''hoeveel kinderen?'' Ik gaf antwoord en ze zei gelijk: ''oh jammer, dan is dit te klein, maar kom verder, dan kun je het in elk geval bekijken!'' Het is inderdaad een mooie woning, eigenhandig door haar man is het hele huis verbouwd en mooi....wauw...het is een volledig ingerichte woning, maar inderdaad met maar één slaapkamer...maar we moesten verder komen, naar haar eigen woning in het huis, we moesten gaan zitten en ze pakte de telefoon...toen was het voor ons, echt waar, een half uur wachten....ze belde, pakte haar Iphone, belde nog eens, kreeg de burgemeester (!?) niet te pakken, belde met de zoon van en toen met een buurvrouw... uiteindelijk wilden we bij haar weggegaan met een briefje en een telefoonnummer van een mevrouw die een huurwoning heeft in het dorp boven hen, in Zlan. Haar man kwam binnen en had ook nog een idee: het huis 'aan de overkant' (lees: het dorp waar je op kijkt, twee km verder) in Olsach...daar staat een huis leeg, vrouw is overleden, drie kinderen wonen over de hele wereld...misschien is dat iets....de mevrouw wilde het hele relaas opnieuw beginnen en pakte haar telefoon en Iphone....haar man begon te lachen: ''Mach jetzt kein Terror für diese Leute...'' Pfff, gelukkig, wij hadden inmiddels honger en we waren aan het einde van ons Latijn... we hebben haar mijn mobiel nummer gegeven, zo kan zij in alle rust uitzoeken wie de contactpersoon van dit huis zou zijn, want ze had werkelijk geen idee, maar daar gaat ze vandaag (dinsdag) haar uiterste best voor doen...daar ben ik inmiddels van overtuigd...haha!!
We zijn in de auto gestapt en wilden alleen even langs het huis rijden, dat Karin ons uitgelegd had...we kwamen nu van de andere kant en konden het eerst niet vinden en net toen we dachten een hap te gaan eten, zagen we het huis liggen...tja, er brande licht....toch maar aangebeld...ja hoor, mevrouw en meneer waren gewoon thuis, ze zaten te eten, maar kom binnen: ''Schnapps?'' Zo vriendelijk mogelijk hebben we dat aanbod afgeslagen...we zijn én moe en hebben een lege maag, ik ben bang dat onze magen dat niet gaan verdragen...ik kreeg een glas water en Erik een biertje...nou ja, dat is beter...we hebben een hele poos met de meneer en mevrouw aan de keukentafel zitten kletsen, het verhaal van de man is ons nu duidelijk, de verhuurders waren er net uit en het huis is nu leeg voor de verkoop....maar ja, als jullie het voor langere tijd willen huren....tja....kom kijken naar de woning....het is inderdaad een perfecte woning....groot genoeg, tuin erbij, aan de rand van het bos...maar ja, meneer vertelde erbij dat het 'Dachgeschoss'' al leeg staat, vanaf ze het huis gebouwd hebben en als wij in de middelste woning trekken, hij krijgt dan weer niemand die erboven wil wonen...dus dan zouden wij toch eigenlijk wel beide woningen moeten nemen...ook het Dachgeschoss ziet er mooi uit, helemaal leeg, de muren nog helemaal strak gewit, een nieuwe badkamer, geen keuken, maar wel overal schuine kanten. Het is voor ons niet groot genoeg, maar dan zouden we dus beide etages moeten huren...want de meneer wil het liefste toch echt verkopen en niet verhuren...tenzij wij het voor pakweg een jaar of tien willen huren....nou nee....de meneer heeft ons ook nog de kelder laten zien....haha, opgedeeld in een olieruimte, een ruimte voor de verhuurder en een 'zelfbrouw-Schnapps'-ruimte....er was zelfs een doorgang met een trap naar de garage....een echt doordacht huis dus, maar voor ons echt te duur om te kopen, dat heb ik de meneer gelijk gezegd en hij was blij met mijn eerlijkheid. We hebben uiteindelijk het verhaal open gelaten, zo kon de meneer verder eten en wij hopelijk ook....ik heb gezegd dat we zeker nog bellen, voordat we zullen vertrekken. De vriendelijke meneer gaf ons nog wel enige tips mee, waar we op zouden moeten letten als we elders een woning zouden gaan huren, daar had hij inderdaad wel iets om voor ons op te letten, en toen zijn we weggegaan ''en nee, we hoeven echt geen Schnapps''...

Inmiddels was het dus 19.45u...we hebben vanaf Tragail de kinderen gebeld, weltrusten gewenst en toen zijn we maar naar het Pension gereden, met een lege maag...gelukkig hadden we nog wat broodjes en ik had een bak rundvleessalade meegenomen...dat hebben we dus gegeten en toen heb ik dus het verhaal van gisteren geschreven....uiteindelijk hebben we dus een dag gehad van ruim 38 uur zonder slaap en dat hebben we nu een beetje bijgetrokken....een beetje....
Ik werd om 6.45u vanmorgen wakker en ik kan dan het slapen wel vergeten....ik wilde eigenlijk pen en papier pakken om het verhaal op te schrijven voor een volgende blog, maar Erik stelde voor om te proberen hier, op de kamer, in te loggen op internet...en dat lukt dus: Ik zit aan het tafeltje, met pyama en een dikke trui en Erik heeft nog wat kunnen slapen en zojuist de wekker vervloekt, die op 8.15u stond....we gaan ons douchen, om 9.00u ontbijten en dan gaat dag 2 van start...

maandag 2 april 2012

Wat een dag...

Tjonge wat een dag...
Gisterenavond zijn we keurig op tijd naar bed gegaan, wel een beetje moe, maar te druk in ons hoofd...natuurlijk konden we daardoor niet slapen...na een goede 5 kwartier zijn we eruit gegaan, hebben de koffie aangezet, een bak gedronken en om 21.40u vertrokken.
Het was onzettend rustig onderweg, geen oponthoudt gehad en drie ruime pauzes genomen, vanmorgen om 8.00u stonden we in Feistrítz an der Drau! We hebben eerst de ouders maar even gebeld, dat we over waren en toen zijn we maar naar de gemeente Paternion gegaan. Ik heb verteld dat wij een 'Ansuche' hadden ingevuld, een tijdje geleden per internet, ze keek op het blaadje voor haar en kon vertellen wie wij waren! Ze heeft ter plekke het plaatselijke blaadje nagekeken en een afdruk van een woning meegegeven in Feistritz en gelijk kregen we de sleutel mee van een woning van de gemeente!! Dan konden we even een indruk opdoen, van hoe de indeling van de woningen hier zijn! Ze vertelde wel gelijk dat de woning waarschijnlijk te klein zou zijn, maar we moesten zelf maar kijken. Ze kriebelde op een blaadje dat wij de sleutel meekregen, ik heb er een krabbel ondergezet en zo stonden we vanmorgen om 9.00u in een Mietwohnung in Feistritz!!!! Fraai van buiten was het niet, maar er waren meerdere woning-gebouwen van de gemeente in een soort kring gebouwd, waardoor er verschillende 'binnenhofjes' ontstonden, een plek waar de kids geweldig zouden kunnen fietsen, voetballen of gewoon spelen! We hebben de woning bekeken en het was op één ontbrekende slaapkamer na, gewoon goed...niet superfraai, maar we zouden er wat leuks van kunnen maken, alleen twee slaapkamers is gewoon te klein en de woonkamer leende zich niet voor een bed, want dan bleef er niet genoeg woonruimte over. Balen.
Toen heb ik het nummer gebeld van de woning die we ook afgedrukt mee hadden gekregen en helaas, die woning was net verhuurd.

Vervolgens zijn we in Paternion en Feistritz alle winkels en banken afgegaan om er onze 'Suche' op te hangen...haha, bij een paar plekken hoefden we niets op te hangen, want daar hing onze 'Suche' al!! Karin (van Haus Kathan) was daar dus al geweest, helemaal super!! We hebben ook de mensen van de banken en winkels aangesproken en de meneer van de bank heeft ons nummer genoteerd en een paar uur later belde hij. Via een collega hoorde hij dat er in Ferndorf twee huurwoningen moesten zijn, die nog wel gerenoveerd moesten worden, maar verdere informatie had hij niet, maar wel een telefoonnummer. Nu zijn wij inmiddels al lang niet meer zo kieskeurig, maar Ferndorf is echt geen mooie plaats om te wonen...Karin vertelde al, dat het grote bedrijf wat daar zit, alleen nog maar opslag heeft, er zijn dus ontezettend veel mensen werkloos geworden en willen er nu weg...het is niet bepaald een 'Oostenrijks' dorp als je er doorheen rijdt...heel doods aandoenend, veel lege woningen en panden...dat valt dus af, maar wij vonden het heel aardig van de meneer van de bank!

Toen werd het voor ons toch echt wel tijd om naar het Pension te gaan...hier hebben we nog eerst een hele poos met de alleraardigste mevrouw staan kletsen, onze zoektocht uitgelegd, maar zij wist zo niet iets, alleen dat er iets aan de Ossiacher See te huur is...maar dat weten we vooraf al, onbetaalbaar...
Erik heeft naar de Elektro meneer gebeld om te vragen wanneer hij langs kon komen. Eigenlijk zou dit in de avond plaats gaan vinden, maar de meneer kon nog steeds geen vaste tijd noemen...Erik vroeg of het misschien dan vanmiddag kon en dat mocht! Om 14.00u kon Erik komen. Aangezien we toch niet konden slapen, zijn we ons maar gaan douchen om ons op te frissen, we hebben wat gegeten en zijn toen naar Treffen gereden. We hebben het koophuis gevonden, wat we woensdag gaan bezichtigen. Op het eerste oog, viel het wat tegen...maar goed, dan praten we over de uitstraling, woensdag kunnen we er naar binnen. Toen maar even langs de supermarkt in Treffen en langs de bank, wederom voor onze 'Ansuche'. De mevrouw van de bank wilde het een plekje op het voorraam gaan geven, ze hebben geen 'Pinnwand', maar ze wilde ons graag voorthelpen, dus dan maar op de voorkant van het pand! Bij de supermarkt hebben we gelijk twee krantjes gekocht, waar woningen in staan, die zit Erik nu door te spitten...

Op naar Arriach, waar de Elektromeneer zijn 'winkel' heeft. Het was even zoeken, vooral omdat huisnummers hier niet zo heel belangrijk zijn en als ze er al zijn, hebben ze er vooral geen logische volgorde in zitten...maar goed, we hebben het gevonden, haha, doordat de meneer ons had zien rijden, heen en weer, is hij maar de straat opgegaan, hij had al een vermoeden dat Erik het zou zijn. Ik wilde buiten blijven, het zonnetje scheen toch heerlijk, maar nee, ik moest gewoon meelopen naar binnen! De meneer blijkt inderdaad erg vriendelijk en vooral ook heel eerlijk! Daardoor weet Erik nu een beetje waar hij aan toe is of kan zijn, de meneer heeft een richtlijn gegeven voor wat Erik zou gaan verdienen en er is tot slot afgesproken, dat zodra wij een datum hebben, Erik contact op zal nemen met de meneer. Of als de meneer misschien een huurwoning weet, dan neemt hij contact op met ons. Ook al zal de meneer zelf straks niet genoeg werk hebben voor Erik, dan zegt hij genoeg contacten te hebben, dat Erik dan zeker aan het werk zal komen...nou ja, klinkt niet gek.

En toen...om 16.00u de afspraak met het 'Ehemaliges Bauernhof'. We waren vroeg, maar we zijn er gewoon naar toe gereden, met de bedoeling om ergens in de buurt een kop koffie te halen. Maar goed, toen we bij het dorp aan kwamen, zagen we gelijk de boerderij al liggen! Helemaal gewoon in het dorp, tussen de anderen vrijstaande huizen in! Een verrassing, want dat hadden we niet verwacht. We reden er naar toe, kwamen dus dichterbij, reden er voorzichtig omheen en toen begon heel voorzichtig de moed in de schoenen te zakken. We zijn uitgestapt, hebben een rondje om het pand gemaakt, naar binnen gekeken en toen wisten we al genoeg...dit gaat het niet worden...'Renovierungsbedürftig' was nogal een 'understatement' net als de opmerking van de makelaar aan de telefoon, dat het vooral van binnen gerenoveerd zou moeten worden....het pleisterwerk zat er nergens meer goed op, de muren begonnen langs de randen af te brokkelen, de ramen kon je iets tegenaan duwen en je kon er langs naar binnen kijken, de houten balken van het dak waren hol, de dakgoten van de aanbouw rot, de muur aan de ene kant van het pand waren zwart verschimmeld aan de onderkant....EEN KROT dus!! Het was 15.10u en wij hoefden geen van beide meer het pand naar binnen! Ik heb de makelaar ter plekke gebeld, eerst het kantoor...niemand, toen zijn handy....een 'Sprachbox', die heb ik ingesproken met het verzoek om mij terug te bellen...maar nee hoor, we moesten dus wel wachten tot 16.00u, maar niemand kwam opdagen en om 16.10u zijn we weggereden, ik had er in ieder geval de buik van vol en tot op heden heeft de makelaar ook niet teruggebeld. Er kwam een buurman voorbij, de man begon een praatje, hij vroeg wat ze voor het huis vroegen....toen ik zei 160, zei hij:''euro?'' Haha, die man zei: dit moet voor de vlakte, verder niets en dan gewoon opnieuw beginnen. Een buurvrouw die hield Erik even later aan, die gaf hetzelfde antwoord: voor de vlakte ermee.... We hebben bij de gemeente nog een medewerkster gevraagd, die zei: ''ik weet niet eens of het nog wel bewoonbaar is....''
Duidelijke zaak dus.

Daarna volgt er nog een heel verhaal, die ik morgen zal proberen verder te schrijven, want zoals gezegd: Wat een dag....want die was met dit hele verhaal nog lang niet afgelopen....nu is de dag lang genoeg geweest...vanaf gisterenochtend 7.30u.......

Weltrusten!!

zondag 1 april 2012

Succes...

Alle spullen voor de jongens zijn gepakt en ze zijn nogal euh...'aufgeregt'... Luuk wilde vanmorgen al niet eens een muffin eten, hij had zijn buik zogenaamd al vol...ja, met zenuwen.
Mijn schoonvader heeft de fietsen van de jongens vanmorgen al opgehaald, zodat ze bij opa en oma ook nog kunnen fietsen. Nu staan ze hier te stuiteren in de woonkamer...ik wens de opa's en oma's dus veel succes...

Ik hoop dat we de komende dagen veel informatie kunnen verkrijgen en héél misschien wel een woning...al denk ik dat dat iets te hoog gegrepen zal zijn, maar ja: positief denken!!

Hopelijk kan ik jullie de komende dagen op de hoogte houden!!

Dan zullen we zometeen de stuiterballen maar eens in de auto zetten...