maandag 2 april 2012

Wat een dag...

Tjonge wat een dag...
Gisterenavond zijn we keurig op tijd naar bed gegaan, wel een beetje moe, maar te druk in ons hoofd...natuurlijk konden we daardoor niet slapen...na een goede 5 kwartier zijn we eruit gegaan, hebben de koffie aangezet, een bak gedronken en om 21.40u vertrokken.
Het was onzettend rustig onderweg, geen oponthoudt gehad en drie ruime pauzes genomen, vanmorgen om 8.00u stonden we in Feistrítz an der Drau! We hebben eerst de ouders maar even gebeld, dat we over waren en toen zijn we maar naar de gemeente Paternion gegaan. Ik heb verteld dat wij een 'Ansuche' hadden ingevuld, een tijdje geleden per internet, ze keek op het blaadje voor haar en kon vertellen wie wij waren! Ze heeft ter plekke het plaatselijke blaadje nagekeken en een afdruk van een woning meegegeven in Feistritz en gelijk kregen we de sleutel mee van een woning van de gemeente!! Dan konden we even een indruk opdoen, van hoe de indeling van de woningen hier zijn! Ze vertelde wel gelijk dat de woning waarschijnlijk te klein zou zijn, maar we moesten zelf maar kijken. Ze kriebelde op een blaadje dat wij de sleutel meekregen, ik heb er een krabbel ondergezet en zo stonden we vanmorgen om 9.00u in een Mietwohnung in Feistritz!!!! Fraai van buiten was het niet, maar er waren meerdere woning-gebouwen van de gemeente in een soort kring gebouwd, waardoor er verschillende 'binnenhofjes' ontstonden, een plek waar de kids geweldig zouden kunnen fietsen, voetballen of gewoon spelen! We hebben de woning bekeken en het was op één ontbrekende slaapkamer na, gewoon goed...niet superfraai, maar we zouden er wat leuks van kunnen maken, alleen twee slaapkamers is gewoon te klein en de woonkamer leende zich niet voor een bed, want dan bleef er niet genoeg woonruimte over. Balen.
Toen heb ik het nummer gebeld van de woning die we ook afgedrukt mee hadden gekregen en helaas, die woning was net verhuurd.

Vervolgens zijn we in Paternion en Feistritz alle winkels en banken afgegaan om er onze 'Suche' op te hangen...haha, bij een paar plekken hoefden we niets op te hangen, want daar hing onze 'Suche' al!! Karin (van Haus Kathan) was daar dus al geweest, helemaal super!! We hebben ook de mensen van de banken en winkels aangesproken en de meneer van de bank heeft ons nummer genoteerd en een paar uur later belde hij. Via een collega hoorde hij dat er in Ferndorf twee huurwoningen moesten zijn, die nog wel gerenoveerd moesten worden, maar verdere informatie had hij niet, maar wel een telefoonnummer. Nu zijn wij inmiddels al lang niet meer zo kieskeurig, maar Ferndorf is echt geen mooie plaats om te wonen...Karin vertelde al, dat het grote bedrijf wat daar zit, alleen nog maar opslag heeft, er zijn dus ontezettend veel mensen werkloos geworden en willen er nu weg...het is niet bepaald een 'Oostenrijks' dorp als je er doorheen rijdt...heel doods aandoenend, veel lege woningen en panden...dat valt dus af, maar wij vonden het heel aardig van de meneer van de bank!

Toen werd het voor ons toch echt wel tijd om naar het Pension te gaan...hier hebben we nog eerst een hele poos met de alleraardigste mevrouw staan kletsen, onze zoektocht uitgelegd, maar zij wist zo niet iets, alleen dat er iets aan de Ossiacher See te huur is...maar dat weten we vooraf al, onbetaalbaar...
Erik heeft naar de Elektro meneer gebeld om te vragen wanneer hij langs kon komen. Eigenlijk zou dit in de avond plaats gaan vinden, maar de meneer kon nog steeds geen vaste tijd noemen...Erik vroeg of het misschien dan vanmiddag kon en dat mocht! Om 14.00u kon Erik komen. Aangezien we toch niet konden slapen, zijn we ons maar gaan douchen om ons op te frissen, we hebben wat gegeten en zijn toen naar Treffen gereden. We hebben het koophuis gevonden, wat we woensdag gaan bezichtigen. Op het eerste oog, viel het wat tegen...maar goed, dan praten we over de uitstraling, woensdag kunnen we er naar binnen. Toen maar even langs de supermarkt in Treffen en langs de bank, wederom voor onze 'Ansuche'. De mevrouw van de bank wilde het een plekje op het voorraam gaan geven, ze hebben geen 'Pinnwand', maar ze wilde ons graag voorthelpen, dus dan maar op de voorkant van het pand! Bij de supermarkt hebben we gelijk twee krantjes gekocht, waar woningen in staan, die zit Erik nu door te spitten...

Op naar Arriach, waar de Elektromeneer zijn 'winkel' heeft. Het was even zoeken, vooral omdat huisnummers hier niet zo heel belangrijk zijn en als ze er al zijn, hebben ze er vooral geen logische volgorde in zitten...maar goed, we hebben het gevonden, haha, doordat de meneer ons had zien rijden, heen en weer, is hij maar de straat opgegaan, hij had al een vermoeden dat Erik het zou zijn. Ik wilde buiten blijven, het zonnetje scheen toch heerlijk, maar nee, ik moest gewoon meelopen naar binnen! De meneer blijkt inderdaad erg vriendelijk en vooral ook heel eerlijk! Daardoor weet Erik nu een beetje waar hij aan toe is of kan zijn, de meneer heeft een richtlijn gegeven voor wat Erik zou gaan verdienen en er is tot slot afgesproken, dat zodra wij een datum hebben, Erik contact op zal nemen met de meneer. Of als de meneer misschien een huurwoning weet, dan neemt hij contact op met ons. Ook al zal de meneer zelf straks niet genoeg werk hebben voor Erik, dan zegt hij genoeg contacten te hebben, dat Erik dan zeker aan het werk zal komen...nou ja, klinkt niet gek.

En toen...om 16.00u de afspraak met het 'Ehemaliges Bauernhof'. We waren vroeg, maar we zijn er gewoon naar toe gereden, met de bedoeling om ergens in de buurt een kop koffie te halen. Maar goed, toen we bij het dorp aan kwamen, zagen we gelijk de boerderij al liggen! Helemaal gewoon in het dorp, tussen de anderen vrijstaande huizen in! Een verrassing, want dat hadden we niet verwacht. We reden er naar toe, kwamen dus dichterbij, reden er voorzichtig omheen en toen begon heel voorzichtig de moed in de schoenen te zakken. We zijn uitgestapt, hebben een rondje om het pand gemaakt, naar binnen gekeken en toen wisten we al genoeg...dit gaat het niet worden...'Renovierungsbedürftig' was nogal een 'understatement' net als de opmerking van de makelaar aan de telefoon, dat het vooral van binnen gerenoveerd zou moeten worden....het pleisterwerk zat er nergens meer goed op, de muren begonnen langs de randen af te brokkelen, de ramen kon je iets tegenaan duwen en je kon er langs naar binnen kijken, de houten balken van het dak waren hol, de dakgoten van de aanbouw rot, de muur aan de ene kant van het pand waren zwart verschimmeld aan de onderkant....EEN KROT dus!! Het was 15.10u en wij hoefden geen van beide meer het pand naar binnen! Ik heb de makelaar ter plekke gebeld, eerst het kantoor...niemand, toen zijn handy....een 'Sprachbox', die heb ik ingesproken met het verzoek om mij terug te bellen...maar nee hoor, we moesten dus wel wachten tot 16.00u, maar niemand kwam opdagen en om 16.10u zijn we weggereden, ik had er in ieder geval de buik van vol en tot op heden heeft de makelaar ook niet teruggebeld. Er kwam een buurman voorbij, de man begon een praatje, hij vroeg wat ze voor het huis vroegen....toen ik zei 160, zei hij:''euro?'' Haha, die man zei: dit moet voor de vlakte, verder niets en dan gewoon opnieuw beginnen. Een buurvrouw die hield Erik even later aan, die gaf hetzelfde antwoord: voor de vlakte ermee.... We hebben bij de gemeente nog een medewerkster gevraagd, die zei: ''ik weet niet eens of het nog wel bewoonbaar is....''
Duidelijke zaak dus.

Daarna volgt er nog een heel verhaal, die ik morgen zal proberen verder te schrijven, want zoals gezegd: Wat een dag....want die was met dit hele verhaal nog lang niet afgelopen....nu is de dag lang genoeg geweest...vanaf gisterenochtend 7.30u.......

Weltrusten!!

Geen opmerkingen: