donderdag 3 mei 2012

Emigratie

Aan het aantal Pageviews van gisteren, van deze blog te zien, is er al het een en ander de ronde gegaan...haha, helemaal niet erg, maar er zijn er ook nog genoeg, die nu niet weten waar ik het over heb...

Nou...gisterenochtend heb ik eerst nog even gereageerd op twee huurwoningen in Treffen, daarvoor staan we nu weer ingeschreven op een lijst met belangstellenden.
Daarna wilde ik de bank bellen in Villach, om een afspraak te maken voor in de week dat we er zijn, helaas is de man nu met vakantie, maandag kan ik hem weer bereiken.
Ook wilde ik weer even wat van me laten horen bij de huiseigenaar, ook hij nam de telefoon eerst niet op. Iets later belde hij zelf terug: ''Servus Karin, du hast angerufen?'' Nou ja, zoals hij het telefoongesprek al begint, heel opgewekt, zo is hij dus zelf ook echt, zo hebben we hem ook ontmoet bij het huis en met hem zitten kletsen. Ik heb hem het hele verhaal uitgelegd, hij had mijn mails gelezen van de laatste paar weken, dus hij was enigszins op de hoogte, maar nu heb ik dus ook eerlijk verteld, dat we er echt alles aan doen om, in die week dat we er zijn, te proberen een arbeidscontract te bemachtigen en dat we al verschillende afspraken hebben, maar dat het op afstand toch wel erg lastig is en.....ik ratelde dus behoorlijk door en vertelde dus, dat ik niet kan garanderen, dat we in die week ook daadwerkelijk een contract zullen kunnen krijgen en daardoor dus ook misschien niet zo snel een lening kunnen krijgen, tenminste niet in die week....Udo (de huiseigenaar) begon te lachen aan de andere kant van de lijn: ''een contract lukt jullie toch niet in die week, daar heb je meer tijd voor nodig, maar waarom trekken jullie niet gewoon in het huis?''
Ik dacht echt, dat ik het niet goed verstaan had en kletste er overheen en ik was al aan het voorbereiden in mijn hoofd, om te vragen of we misschien wat eerder in het huis zouden kunnen trekken, misschien wel eerst huren en dat we vanuit dat oogpunt verder zouden kunnen....ik ratelde dus weer door, Udo weer lachend: ''Karin, rustig aan, ik zeg toch net, dat jullie gewoon, wanneer jullie het uitkomt in het huis kunnen trekken? Dan ben je op de juiste plaats en gaat het allemaal veel makkelijker!''
Het enige wat ik even kon zeggen: ''Echt?''
Hij bleek dus bloedserieus te zijn en vertelde dat het huis nu toch maar leeg stond en dat hij er alleen wat spullen van hem en zijn broer uit moest halen, maar dat is niet veel...en dan kunnen wij er, wat hem betreft, gewoon op 1 juli (zoals ik inmiddels aangegeven had) in trekken en vanaf daar de rest regelen.....
Hij stelde zelfs nog voor, dat we wat hem betreft ook rustig volgende week al in het huis mogen, voor de week dat we er zijn...maar dat heb ik toch maar niet toegezegd, want er zal toch eerst flink gepoetst moeten worden, er staan meubels en bedden in, maar die zijn dus al in een lange tijd niet meer gebruikt en vooral voor Luuk is het geen goed plan, met al zijn allergieën. Ik heb inmiddels de andere woning toch ook al geboekt.
Het voelt heel vreemd, er valt eigenlijk een hele last van mij af, ook voor Erik. Het voelt ook vreemd, omdat je steeds gewaarschuwd wordt voor bepaalde zaken en afspraken en dat niet iedereen even euh...'netjes' is, zeg maar. Maar toch, Udo heeft zich inmiddels al aan meerdere afspraken gehouden, dus wij hebben nu eigenlijk wel het vertrouwen in hem, dat hij deze afspraak ook na komt. Ik heb hem ook nog duidelijk verteld, dat wij natuurlijk wel met drie kinderen komen en dan niet voor een dichte deur willen komen te staan...maar hij blijft bij zijn woord.

Heel gek, vreemd, fijn, HELEMAAL HAPPY, eng...van alles is er in de afgelopen 24 uur door mij en Erik heen gegaan, maar we zetten nu echt door: Wij gaan onze emigratie plannen.....

Geen opmerkingen: