Gewandeld en appeltaart!

Heerlijk gewandeld vanmorgen!! Er zijn een aantal vrouwen die meelopen, maar het is heel vrij en als je zin hebt, loop je mee, zo niet dan niet, er wordt niet moeilijk om gedaan! Eentje was er ziek, een ander kon niet, dus nu liepen we met drie vrouwen en een man! De oom van Ute, die aan de overkant woont, die loopt ook vaak mee. Het is een oudere man, die we al vaak gezien hebben, hij is steeds de eerste die met de sneeuwfrees aan de gang is! We kijken regelrecht op zijn huis. Nu heb ik die man dus ook leren kennen, het is een vriendelijke man met humor.
We zijn de Erzberg omhoog gelopen op een stuk waar wij al eerder gelopen hebben, het eerste stukje in elk geval, maar nu pakken ze steeds de routes tussendoor zeg maar...ietsje steiler, maar wel goed te doen. Door de sneeuw waren er al een flink aantal bomen omgevallen, precies over het pad, dus we hebben ook af en toe moeten klauteren (op af en toe best steile stukken...). Haha, toen we net een eindje op weg waren, voor mijn gevoel redelijk 'klimmend' omhoog, was de temperatuur voor ons al flink gestegen, mede door de zon die volop scheen. Ute deed haar jack uit, ik ook en toen zei ze:
''het vlakke gedeelte hebben we nu wel gehad...''
?!, vlak? Haha, ik heb niets gezegd natuurlijk, dan laat ik mij ook niet kennen! Jack omgeknoopt en weer verder. Maar ik ben trots op mezelf, want ik kon ze prima bijhouden, zonder (zoals Erik weleens zegt) als een stoomblok er achteraan te puffen... Het was echt leuk, gezellig gekletst, nieuwe dingen geleerd. We zijn gelopen tot de Hubertushütte, een jachthut, gewoon een hut die nu van iemand is, geen Gaststätte of zoiets. Daar op de veranda hebben we wat gedronken en van het uitzicht genoten en toen weer naar beneden! Af en toe, vooral de terugweg, zaten er flink steile stukken bij...als je weg zou glijden, dan lag je wel een aantal tientallen meters lager...ook de 'oude' oom (zeker de 70 gepasseerd) liep moeiteloos mee.
De terugweg kwamen we langs een ontzettend mooie grot! Wauw, het leek wel een soort grote kamer, waar een klein en ondiep 'riviertje' van water in stond nu, door alle smeltwater. Je kon er zo twee gangen inkijken van de Stollen. De oom wist te vertellen, dat dit nog wel een overblijfsel is van de bergbouw, maar het is echt prachtig! Het probleem is alleen dat ik dit weggetje, ben ik bang, nog niet zo terug kan lopen...maar dat komt vast nog wel en daarbij is het voor Thijs nog wel een gevaarlijk stuk!
We kwamen uiteindelijk terug via het paadje 'langs' ons huis. Bij Ute hebben we nog koffie gedronken en ja, echt waar, ik heb appeltaart gegeten en die was lekker!!!!!! Hahaha, mensen die mij kennen weten dat dit echt iets nieuws is, ik eet geen appelflap, appeltaart, appelcake etc. Ik heb het Ute gezegd, dat ik een stukje wilde proberen, ze zei voor de grap: ''als je het niet lekker vindt, krijg je nooit meer iets!'' Haha, maar het was echt lekker en heb vervolgens een groter stuk genomen! Dit was geen appeltaart boordevol appel en rozijnen, maar het was volgens haar een heel simpel recept die je voor alle vruchtensoorten kunt gebruiken. Ze had er een laagje appel in zitten en een soort kruimeldeeg erboven op met kaneel en suiker. Geen dikke stukken druipende, kledderige appel...brrrr, maar dit ga ik zelf ook eens proberen!

Eenmaal thuis heb ik snel gedoucht en toen Thijs opgehaald. Vanmiddag om 17.00u hebben we Laternenfest. Thijs kan al bijna niet meer wachten!